İçten içe alev alev yanan bir kıvılcım tanesi
Dök üzerine suyu istersen kovayla
Sönmeyen bir ateşin ruhu var burada kaynağı
zahir
Bakanın gözleri olur âmâ
Dokunan verir nefes-i ahir
Çek elini yoksa kırılır kemiklerin
Kelimelerle kulaklarınızı yırtarcasına
bağırmayı öğrendim
Boğazım cayır cayır yanana kadar yazabilirim
Tokat gibi çarparım suratınıza kelimelerin izi
kalır
Gidin şimdi köşenize bağlayın kollarınızı
Büyük bir dalga geliyor, teselli edin kulaklarınızı
Hani otobüste, inmene bir durak kalır da oturduğun yere tam yerleşip kök salamazsın, e ayağa kalkmak ve kapıya yönelmek için de erkendir, o arada bir yerde beklersin ya öyle bir his yaşamak.
Bu dünyadan ayrılana kadar, aklıselim kalkmak
zorundayım, bu bir tercihten öteye geçti, bu bir zorunluluk.
Yazacak çok şey var. Akıl sağlığımı yazarak
koruyorum.
Sometimes we encounter
people and we connect
Something happens, we
separate
Time passes -though
not lineal
Then things happen
again and again and we understand
They feel like home
But we acknowledge
this after our paths lead us to some several dead ends
Duality exists to
teach us not to defeat us
What and where our
souls feel belong to
Where our energy feels
safe
I’m not talking about
lust or romantic love
I’m talking about
souls in human body who are evolving in this world school
Wanting to sit next to
a specific deskmate
Wanting to play games
in the break times, have fun, support, share
To be grounded, we
need each other.
Evrenler var kafamda
Dinlemeyi bilirsen anlatırım
Kapı herkese açılmaz ne de olsa
Ben anlatırım renkleri yeşili maviyi de
Sen renk körüysen çamur olur yeşil
Sahi gözlük camların çizilmiş çerçeven de kırık
Mah doldu, gökyüzü aydınlandı epey
Pinhan oldu ayan
Kırıldı kalpler
Diller engerek
Gerçekler söylenmeyecekse eğer
Bu kulaklara artık sükut gerek.
