Boya kalemlerimin uçlarını açtım
Renk renk kalemler cıvıl cıvıl!
Gözüne bir salıncak kestirmiş ve binmek için hevesle ona doğru yönelen çocuk gibi kıpır kıpırlar
Bir ağaç çizmek için bekliyor yeşil ve kahverengi kalemler
Sarı da beyazı ayartmış, çiçek yapmak için sıradalar
Hele bir de mavinin heyecanını gör, gökyüzü olacakmış bize, bulut ve deniz
Alıp götürcekmiş bizi çizdikleri, daha önce hiç gitmediğimiz yerlere
Nereye gidersen git, hangi mesleği yaparsan yap, ne giyersen giy o sinsi karabasanların beyninde fısıldaşmalarına izin verdiğin sürece asla tamamen özgür olamazsın.
Bir bardak su içip yola revan olmak lazım gelir.
En yakın arkadaşımla konuşurken, annesi için 'ayakta duramıyor fazla, varis var' demek isterken, 'hayatta duramıyor' dedi.
Benim beynim de hayatta durmaz böyle bir tabirle karşılaşınca.
Hayatta duramayanlar, hayatta durmaya çalışanlar. Hayatta durmak.
A: "Naber napıyorsun?"
B:"İyi valla nolsun hayatta durmaya çalışıyoruz" ya da şey
A: " bugün neydi öyle, iyi durduk hayatta ha değil mi?"
Hayatta durmak ne demek senin için? Bir düşün hadi. Matriks içinde var olmaya çalışmak? Kendini, özünü, ruhunu tanımak bilmek için vereceğin zaman ve emeği matriksin 9/5 mesaisinde büyük oranda harcadığın için kalan kırıntılarla karnını doyurmaya çalışmak olabilir.
Sabah işe gitcem o yüzden kısa kesiyorum.
O kadar hızlı bir şekilde düşünce oluştu ki beynimde, o düşünceyi sözlü ifade edebilecek kelimeyi bulup çekip çıkarmam çok uzun sürdü. Karşımdaki de büyük ihtimalle beni, düşünemiyor filan sandı ya da kelime dağarcığı kısıtlı ya da ifade yeteneği kusurlu. Asıl önemli olan benim kendim hakkımda düşündüğümdü, o yüzden uygun kelimeyi bulup, cümlemi kurduğumda, rahatlamış huzura ermiştim.
Silgim olmadığından değil, elim yoruldu
Kağıt da yıprandı biliyon mu
Yırtılmaya yüz tuttu
Nöronlar birbirini kovaladı sanki arkada atlı var
Bak o son yudumu dökme tüyü bitmemiş yetimin hakkı var
Yüz verdi bir hunili diğerine, ortalık karıştı
Fırtına çıkmadan gidelim burdan
Zaten her yer dağınık
Amaan çok da şey sanki 😁
Hızlı adımlarla beynimden kaçtım
Yürüdüm, çimenleri tepeleri ağaçları selamladım
Masmavi gökyüzünü çektim içime
Kara bulutları dağıttım
Kelime haznem yetersiz kaldı anlatmaya duygularımı
Kırgınlığım endişem yalnızlığım
Satır arasında bir yerde sıkıştı kaldı
Ayakkabımın bağı çözüldü durmak zorunda kaldım
İçimde yapayalnız ve bunalmışken yardımıma koştun.
Birer birer öğüttün kağıtları, hatta bazen üçer beşer
Bastırdın ortamdaki yırtıcı sesleri
Sığındım sana ninni gibi geldi sesin
Sanki kağıtları değil benim sıkıntılarımı da çekip aldın, öğüttün.
Bazen seni çok zorladım, üçlü dörtlü soktum kağıtları.
Alabildiğine öğüttün gıkın çıkmadı.
Bir gün baktım dolmuşsun, bip bip diye haykırıyorsun.
Gereken müdaheleyi hemen yaptım
Boşalttım hazneni, sildim seni, sana iyi baktım.
Oh kağıt imha makinesi, iyi ki varsın.
İnsan kılıfında dünyaya gelen ruh, kılıfıyla beraber , ol’ma sürecinde. Ana rahminde beslendim büyüdüm oldum ,çıktım geldim dünyaya değil bence olay.
Dokuz ayki süreçte olması gereken zaten oldu, uzvun gelişti vs. Sonrası?
Oluyor musun yoksa ölüyor musun?
Ortası kalabalık ve alansız
Bu akşam bir şeyler yazayım istedim
Beklemedim, yazdım duraksız
Kafamın odaları doldu taşıyor
Misafirler biraz yüksek sesle konuşuyor
Konudan konuya atlamasalar iyi olur
Arkada çalan müziğin sesini kıstım
Yazdıkça azaldı sesler, odalarda yer açıldı
Vadesi dolanlar gitti artık, ama ayak izleri kaldı
Hayatın kıyılarında dolanmak istedim bu gece
Burası sakin ve makyajsız
