İnek ve Sinek

Yoldayım. Normal bir hızda gidiyor servis. Beni, sevmediğim iş yerime götürüyor.

 Sağ tarafımda mezarlık, ölüler sıralanmış. Gözümü dikip mezar taşlarındaki isimleri okuyorum. Her sabah gördüğüm iki isim var. Gülten ve Cahide.

Onların mezar taşlarının olduğu yer daha yüksekte kalıyor o yüzden daha rahat görünüyor. İsimleri okuduğum an dehşete kapılıyorum, iki üç saniye, sonra geçiyor bu dehşet. Bir zamanlar yaşıyorlardı, komşuya, güne gidip kek yiyorlardı. Arkadaşları onlara isimleriyle sesleniyordu. Şimdi ise mezar taşını süslüyorlar.

Sonra gözümü yola çevirdiğimde ezilmiş bir kedi görüyorum ve anlık dehşete kapılıyorum ve bakışımı başka tarafa yönlendiriyorum. Ağaçları inceliyorum. Bir süre sonra servis içinde uçuşan bir sinek bana geliyor ve rahatsız oluyorum. Burnuma konuyor, alnıma konuyor. Cama konuyor. Çantamdan peçete çıkarıp, nişan alıp cama yapıştırıyorum sineği umarsızca. Peçeteyi katlıyorum ve kayıtsız şekilde çöpe atıyorum.

Ölmüş bir varlık gördüğümde beni dehşete düşüren, o varlığın niceliği mi niteliği mi sorusunu sormadan edemiyorum. Yolda ezilmiş bir inek ve ezilmiş bir sinek görsem hangisine daha çok tepki veririm acaba? Birinde bir sürü et, bağırsak, kan, kocaman kocaman. Diğeri siyah bir nokta. İkisi de canlı bir varlık nihayetinde, değil mi?

Not: bu eski bir denemem, şu an sinek dahil hiçbir canlıya kıyamıyorum.

Üç maymun

Görmedim. Duymadım. Bilmiyorum.

(Akşam yatağımda uykuya dalmaya çalışırken bir anda zihnimde beliren değişik icatlar ve düşünceler arasından seçip aldım bu konuyu ve yarın sabah bu konu hakkında deneme yaz dedim kendi kendime. Sabah uyandığımda da beynim ona verilen emri yerine getirdi ve bana deneme yazacağımı hatırlattı.)

Görmediysem ve duymadıysam zaten nasıl bilebilirim ki? Bilmek için görmeye ve duymaya ihtiyacım yoktur belki. İçsel bir sezi, bir biliş bir hissediş sayesinde de bilebilirim o zaman bir şeyleri.

Ne kadar basit cümleler aslında değil mi? Tek kelime. Ama içinde çok büyük manalar ve bilgiler saklıyor.

Bir yer

Araba Satmak

                                           🚗

Arabayı aldık satması kaldı diyenleri duyar gibiyim. Paran varsa araba almak satmaktan daha kolay takdir edersiniz ki.  Belli bir bütçe ayırıyorsun, seçip beğeniyorsun arabayı, bir de satıcılarla görüştüğünde kıllanmıyorsan arabadan ve satıcıdan, bir de tanıdığın ekspertiz varsa oh kafa rahat.

 E şimdi satarken farklı. İlan ver, değişik değişik alıcı mailleriyle uğraş, çek yazmak isteyeni, arabayı görmeden fiyat kıranı vs. Sonra onların bir kısmıyla buluş, pazarlık yap derken bildiğin mesai yaptırıyorlar insana.

Bir de kullandığın arabada hatıraların da var, e onlar da sanki satılıyormuş gibi hissediyorsun ve duygulanıyorsun tabi. Halbuki hatıralar arabanın camında, arka koltukta filan değil kafanın içinde.

Şimdi işin bir de şu boyutu var: maddi şeyler bu dünyaya ait, aslında hiçbir şeye tam olarak sahip olamıyorsun. Olmuş gibi görünüyorsun, bir nevi illüzyon. Zaman gibi. Bir şeye gerçek anlamda sahipsen, o şey zaman ve mekandan bağımsız olmalı. Boyutlar arası olmalı,ben buna inanıyorum.  Mesela “dürüstlük” sahip olunan bir özellikse, şimdi ve her zaman, burada ve her yerde o özelliği taşırsın.

Noterin verdiği kağıt parçasında arabanın sana ait olduğu yazıyor evet.

Tahta Masa ve Kahve

Aptalın önüne bir tahta masa koyun, bir de ona, koca kıçlı bir kadına kahve yaptırıp masasına 

bıraktırma yetkisi verin, dünyanın efendisidir kendisi.

Anlık insanlık kaybı

... 

Çünkü sokaktaki gerçek insanlara hep saygı duymuşumdur. Bir mendilci çocuk yanaştığı zaman arabadaki müziğin sesini kısarım mesela. Ya da çöp kenarında durduğumda, o an orada çalışan bir çöp toplayıcı varsa, arabamda bangır bangır müzik dinlemek bana kötü hissettirir.

Anlaşılmak

                

                 İnsanın özünde, yaptığı, söylediği, ürettiği şeylerde; aldığı kıyafetler ve taktığı takılarda dahi hep bir anlaşılma arzusu vardır.

Tüm bu saydıklarım, bu arzunun dışa vurum kanalları.

Sevilmek ister insan ama bence bunun derininde yine anlaşılma isteği var.

Saygı duyulmak ister insan, değerinin anlaşılmasını ister çünkü. En iyi arabaya binmek ister insan, çünkü ona layık olduğunun anlaşılmasını ister. İçer, sarhoş olur, ağlar; yıkık bir ruh halinde olduğunun anlaşılmasını ister çünkü. Resim yapar, kitap yazar, beste yapar anlatmak için.

Anlaşılmak için bunca şey yaparken insanoğlu, anlamak için ne yapıyor?